Θόδωρος Ζαγοράκης

Θόδωρε, σ’αυτή τη φωτογραφία απεικονίζεται η αξία του τεράστιου έργου που υλοποιείς στον Π.Α.Ο.Κ. μας.

Τα τελευταία δύο χρόνια, έχει συντελεστεί στον ΠΑΟΚ μας μια πραγματική επανάσταση:

- Σταματήσαμε να αγωνιούμε σε ποια κατηγορία θα μας βρει η νέα χρονιά (ακόμη και για την ίδια την ύπαρξη της ΠΑΕ Π.Α.Ο.Κ….)– τώρα ξέρουμε ότι θα πρωταγωνιστούμε στη super liga…

- Σταματήσαμε να τρέμουμε μήπως κερδίσουμε την έξοδό μας στην Ευρώπη στο γήπεδο και τη χάσουμε «στα χαρτιά» - τώρα είμαστε έτοιμοι να κοιτάξουμε στα μάτια τους καλύτερους της Ευρώπης…
- Σταματήσαμε να κλαίμε για τους καλύτερους παίκτες μας που έφευγαν χωρίς δισταγμό (και απλήρωτοι…) για τις «μεγάλες» ομάδες – τώρα όλοι παρακαλάνε να παίξουν στον Π.Α.Ο.Κ….

- Σταματήσαμε να γονατίζουμε μπροστά στην αδικία – τώρα ξανασηκωνόμαστε και ριχνόμαστε στη μάχη με μεγαλύτερη ορμή…

- Σταματήσαμε να προκαλούμε οίκτο ακόμη και στους αντιπάλους μας – τώρα τους προκαλούμε Δέος και Φόβο γιατί ξέρουν ότι τα καλύτερα για εμάς έρχονται …

- Σταματήσαμε να δικαιολογούμε αυτούς που με τις πράξεις τους, τα μπουκάλια τους, τα κέρματά τους, τα κλειδιά τους έκαναν ζημιά στην ομάδα – τώρα, ώριμοι και συνειδητοποιημένοι υποστηρικτές μιας πραγματικά ΜΕΓΑΛΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΟΜΑΔΑΣ, τους καλούμε να συνετιστούν, και να σταματήσουν να καταστρέφουν το όνειρό μας…

- Σταματήσαμε να βλέπουμε φαντάσματα και θεωρίες συνομωσίας κατά του Π.Α.Ο.Κ. μας πίσω απ’όλα – τώρα η προσοχή μας είναι στραμμένη στο πώς εμείς θα δυναμώσουμε την ομάδα μας κι ας οργιάζει εναντίον μας το όποιο αρρωστημένο παρασκήνιο του ελληνικού ποδοσφαίρου…

- Σταματήσαμε να τρέμουμε μήπως καταστραφεί το γρασίδι της Τούμπας από τις προπονήσεις και να ψάχνουμε γήπεδα για προπόνηση – τώρα έχουμε δικό μας, σύγχρονο, προπονητικό κέντρο…

- Σταματήσαμε να μετράμε ακαδημίες των άλλων στην Βόρεια Ελλάδα και χαμένα ταλέντα – τώρα γράφουμε υποθήκες για το μέλλον μας με μικρά, πορωμένα ΠΑΟΚτσάκια που αύριο θα χειροκροτήσουμε στην πρώτη ομάδα…


Και τέλος, αλλά και το πιο σημαντικό…


- Σταματήσαμε να προσπαθούμε να εξηγήσουμε στα παιδιά μας γιατί υποστηρίζουμε μια ομάδα αδύναμη εντός αγωνιστικών χώρων και ανυπόληπτη εκτός αυτών. Πάψαμε να τους λέμε μόνο ιστορίες θριάμβων της δεκαετίας του ’70 και του ’80 και κάποιες πιο πρόσφατες που δεν τις έζησαν καν. Τώρα τους δείχνουμε ότι υποστηρίζουμε μια ομάδα που μας ανταμείβει με τον καλύτερο τρόπο – μας κάνει υπερήφανους τόσο με τις νίκες της όσο και με τις (ευτυχώς, σπάνιες πια!) αποτυχίες της.

Τώρα λέμε στα παιδιά μας ότι αυτό που υποστηρίζουμε πρεσβεύει (όπως κι εκείνα άλλωστε !) ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ! Και αυτό ήταν που μου ήρθε στο μυαλό όταν πρωτοείδα αυτή τη φωτογραφία…

Θόδωρε,
Όλα τα παραπάνω τα έχεις πετύχει εσύ και οι συνεργάτες σου μέσα σε δύο μόλις χρόνια. Δεν τολμώ να φανταστώ τι ακόμη θα επιτύχεις στα χρόνια που έρχονται…

Αλλά τι λέω; Δεν θέλω να το φανταστώ – θέλω να το ΖΗΣΩ !!! Θόδωρε προχώρα όπως μόνο εσύ ξέρεις! Προχώρα, κι ας σε πικραίνουμε και εμείς οι ίδιοι καμιά φορά. Δεν το κάνουμε από κακία. Απλά, είναι τόσο όμορφο αυτό που ζούμε, που θέλουμε να γίνουμε συμμέτοχοί του με όποιο τρόπο μπορούμε, θέλουμε να το περιφρουρήσουμε για να μην τελειώσει ποτέ... Κι αυτό καμιά φορά δεν έχει και τα καλύτερα αποτελέσματα...αλλά, τι να κάνουμε; Π.Α.Ο.Κ. είμαστε !

Κι εμείς μαζί για μια ζωή, αϊτέ αϊτέ…

Gordon